Πάγωσαν οι καρδιές των ανθρώπων....
Τα δάκρυα τους έγιναν κρύσταλλα....
Οι λέξεις βουβές, άηχες σφράγισαν
τα στόματα.....
Τα χέρια τους απλωμένα, μετέωρα σαν
σε προσευχή....
Πίστεψαν στη λύτρωση της σιωπής....
Μα δεν κατάλαβαν τι θυσίασαν για χάρη της..
Αισθήματα, όνειρα, ελπίδες ήταν οτι
εναπόθεσαν στο βωμό της.....
Τι περίμεναν σαν αντάλαγμα;
Αψυχα κορμιά που γέμισαν τουε δρόμους..
που ξέχασαν την γεύση της ΚΑΛΗΜΕΡΑΣ
και στα χείλη τους δεν ζωγραφίστηκε
ποτέ ξανά το ΧΑΜΟΓΕΛΟ...!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου